Boşluk Şiiri - Gerçeğim Uçurum

Gökyüzünün kanatlarına tutunsam şimdi
eskil bir iklimin ağıtları dökülür bulutlardan
mavisini mi kaybetti kimbilir
ütopyalarımız öldüğünden beri
...
karasaldan gelir kimi insanlar
her maviye bir zılgıt armağan eden
uzun
ve kara gecelerin çocukları
kızıl ufuklara yazgılanan gökyüzü tanır onları
her iklimde yaşanır mı baharlar
aynı anlamımı taşır her yerde
tüm mevsimler
...
sesime karışmış bu kadife ten
bu sessiz matem
sussam sağımda büyür boşluk
sol yanımda kokan bu yangın
hangi iç geçiren yıldızdan
gülüşü kaybolmuş düşlerimin
karasaldan geldim
her kavgaya biraz tarih-anlamını bulmaya-
bir tek şiir bazen
ve her ağıda bir marş yaktım kavı geçmiş bir tek kibritle
sesindeki türkülere tutundum
ve sloganlar zulaladım düşlerimde
her kavga için biraz dağ
...
anadilinizi bilen çiçeklerdir pusulanız orada
el yordamıyla yürümektir anlamı her kavganın
hece hece ezber ettim adını tüm yıldızların
kaybolmasın diye ütopyalardaki mavisi gökyüzünün...
....
unuttum sonra tüm bildiklerimi
unuttum...
dolunaylı gecelerin nöbetinde karanfiller bıraktım tüm mezarlara
düşlerim yatıyordu orada
bir tek duayla veda ettim
unuttum sonra tüm bildiklerimi
kutsal kitapları, nebi hikayelerini, adını zamanın ve kim olduğunu. neden yas tuttuğumu, uğradığım mezarları...
neden sevdiğimi, güzelliğin renklerini,
nedenlerini yaşamanın
unuttum...
bir karasal kokusu kaldı ellerimde
ve kalbimde kar yanığı...
bir parça zaman
bir kaç kırık slogan dolanıp durur dilimde
ve kalbime emanet bu yara
hangi güzellikten..
hangi yaradır bu kadar güzel gülen hayata...
beni öldürüşünü sevdiğim bu sızı kimden...
...
hep tetikte duran zaman
gözlerimizden geçen katliamlar
geçip gitti sanırız
oysa bizi kollarlar her zaman..
bir gülüşe bir çağ aşılır
kutsal kitaplar gelir yeryüzüne yeniden
bir yaraya bedellenir büyüsün diye bir tek dal
nereden geldim şimdi ben buraya
bu karanlık neresi
-ortaçağ
-ortaçağ
ne büyük bir mezarlık
kalbimde katliam var
ne kadar sürer bu boşluk
çok derinlerden gelir
bu kimliksizlik...