Boşluk Şiiri - Kadir Ay

Karanlık ormanlara sapmışken yollarım,
Mucizedir gönlüme nisanların gelmesi.
Kurumuş yaprak gibi dökülürken yıllarım,
Yırtılır kulağımda, umudun cılız sesi

Dönüşü olmayan bir yolda yürürken,
Hiç bir pişmanlık boğmaz karanlığı.
Her adımımda hazin sona gelirken,
Bir yar gibi kucaklarım karanlığı.

Son adımım ağır olur tümünden,
Derin bir nefesle doldururum göğsümü,
Son bakışım acı durur ölümden,
Rüzgara savururum göğsümdeki boşluğu.