Boşluğun Güncesi Şiiri - Aydın Uzkan

Yoktur anlaşılmanın ülkesi
Muhacir gibi dolaşır bin bir insancıl kötülük
Ölçüsüz pişmanlığını giyinir ruh
Ve bozulur m u h a l i f bütünlük

Taşar valizlerdeki güz yalnızlığı
Eşlik eder düşleri terli e b a b i l i n nefesine
Safran sarısı izdihamlar birikir
Yaslı ve yaşlı kentlerin kafesine

Kestirmeden yaşarken
Gölgesiyle kavgalı metropolün bedevisi
Bir s u f i n i n sessizliğinde konaklar ünlemler
Dilaltı tevbeler fısıldar gecenin rengi
Ve dikişlerini patlatır özlemler

Bilinir ki her insan bir k e h f t i r
Kırklar yediler uyur içinde
Ay kesikleri kanatır karanlığın gölgesini
Kan ve terin hiçinde

Susarken pütürlü sayıklamalar
Çıtkırıldım kelimelerin tozunu alır ağrılar
Yasımızın kırkında yağar yaşımızın yağmuru
Ve h a l e f i n i yitirir çağrılar

Mavinin ayak izidir her yara
Kundaklanmış heyecanlarını sarar kabuğuna
İmgelerle h e l a l l e ş i r şair
Ve ah ile şerh düşer s o n soluğuna .