Sen gidince,
Ne gökyüzü eksildi mavisinden,
Ne de sokaklar unuttu adımlarını.
Ama bil ki,
Senin yerin boş kaldı bende,
Ve o boşluk,
Mevcut olanların en güzeli...
Sensizliğin sessizliğinde,
Adını fısıldayan rüzgar gibi,
Varlığın yokluğunda gizli,
Yokluğun varlığımda saklı…
Ne zaman gözlerimi kapasam,
Sevginle doluyor boşluğun,
Ama ne zaman açsam,
Sana uzanan ellerim gölgene dokunuyor.
Özlemek, sensiz bir şehri yürümek gibi,
Her köşede sana rastlamayı umarak,
Ama her defasında bir boşluğa sarılmak gibi…
Ve ben,
Senin yokluğunda bile,
Seninle dolmayı sevdim,
Çünkü senin boşluğun bile
Mevcut olanların en güzeli...
Kayıt Tarihi : 1.2.2025 18:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!