Boşluğa Savrulan Ses Şiiri - Osman Velioğlu

Bir yılgın rüzgardı, dağıttı bizi,
Şimdi dört bir yanda, dört bin parem oy...
Ufuklarda kaldı mazinin izi,
Başka bir alemde benim çarem oy...

Yılgınım, bitkinim, gönlüm üşüyor,
Beynimde tonlarca fikir pişiyor,
Hayrettir; bu beden nasıl yaşıyor?
Yoktur ab-ı hayat veren derem oy...

Küsmüşüm sevdamın bed bahtlığına,
Kahırlar...hayatın hoyratlığına,
El oldum dünyanın abadlığına,
Yüzünü çevirir gitsem yörem oy...

Yanıktı türküler, sen tütüyordu,
Seher bülbülleri son ötüyordu,
Gençlik senelere can satıyordu,
Kalmadı ki bende, sana verem oy...

Nihayi gülüşü gömüp yıllara,
Sensizlik yurduna büktüm yolları,
Gider ayak kırdın bütün dalları,
Soldurdun gülleri, nasıl derem oy...

Kan tüten geceler çaldı sesimi,
Karanlıkta yıldız yoldu süsümü,
...ve yağmur yağımı, rüzgar esimi,
Boğdu benliğimi, kime erem oy...

Sevgili sandığım sevgisiz çıktı,
Ben ona doymadım, o benden bıktı,
Sevda mihrabımı dağıttı, yıktı,
Nerelere gidip yüzüm sürem oy...

Ağladım kadınım erkekcesine,
Gözyaşlarım aktı gülercesine,
Dağları dağlara örercesine,
Kalbini kalbime nice örem oy...

Belliki yazgıdan vuslat silinmiş,
Hasret bıçağıyla aşkım dilinmiş,
Sevilen bilinmiş, seven bilinmiş,
Nasip olacak mı bir gün, görem oy...