Boşluğa hapsetti beni…
İçimdeki çıkmazın bir karanlık hikâye gibi
Seni sorduğumda yüreğime zayıf yanım diyor hep
Duygularım bir kanat kafesinde yükseliyor göğe
Yinede tenimde bir denge, mutlu yanım oluyorsun…
Görmüyorum gözlerinde bana ait bakışları
Duymuyor kulaklarım sevgi haykırışlarını
Bedenimden çıkmışsın üşüyor ruhum yalnız
Bir teselli oluyor sevgime sensizliğimin limanı…
Ummuyorum artık sen benden çok uzaktasın
Gözlerinden çıkmışım bir el kadar yabancıyım
Sevgime ektim seni köklerimden fışkırdın
Ruhumu çalan varlığın boşluğa hapsetti beni…
Oktay ÇEKAL
22.09.2012–12.46
Kayıt Tarihi : 18.11.2012 10:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!