Boşluğa Çare Şiiri - Yusuf Akkaya

Bir boşluk ki anlatılmaz,
İnsanlar hep buhranda,
Bir boşluk ki dayanılmaz,
İnsanlar bunalımda,
Çözüm arıyor bir millet,
Kurtuluşsa islamda,
Çözüm arıyor bir devlet,
Kurtuluşsa Kur’anda,
Kutuluşsa İmanda.

Kiminin yok meteliği,
Garibanlık tek derdi,
Kimini terketmiş yari,
Yıkılmış hayalleri,
Kimini işten atmışlar,
Degişmiş tüm düzeni,
Şeytanın aklına uyup,
Çare sanmış ölmeyi.

Manadan kesmiş ilgiyi,
Maddeleşmiş hedefi,
Başka meslek yokmuş gibi,
Şöhret olmuş hayali,
Kandırılınca garibim,
Kırılmış ümitleri,
İntiharı düşünürken,
Kurtarmış birileri.

Herkes bahtlı olamıyor,
Ölümden dönemiyor,
Üç-beş satır karalayan,
Ölüme yöneliyor,
Arda kalan insanları,
Bir çırpıda harcıyor,
Cenneti düşünürken,
Cehennemi boyluyor.

Kalkın gaflet uykusundan,
Açın gözlerinizi,
Şeytan zehri intihardan,
Dönün yüzlerinizi,
Bakın ne diyor yaratan:
“Ben yarattım sizleri,
Elbet beni içten anan,
Görecek cennetleri”.

23.03.2002