Boşladım Şiiri - Vedat Akdeniz

giden bir bulutu
yolundan çevirmek neyse
sana gitme demek oydu aslında
ve bu işlerin sonunda
ölümsüz özlemler
çok hırpaladı
çok yıprattı yüreğimi
gücü tükenen bir yıldızın
kayıp gidip göğü bırakması gibi
sessiz sedasız boşladım seni
boşladım boşlamasına da
boş durmak olur mu hiç
şiire başladım ufaktan
bir zaman sonra yazdıklarım
kendini inkâr etti
şiir sandıklarım
birlikten kuvvet doğar mantığıyla
bir araya gelmiş
anlamsız sözcük topluluğu çıktı
dağıtamadım bu kalabalığı
en iyisi istifa edip
çekileyim dedim bir kenara
anlayacağın
şairliği de boşladım
sonra baktım olacak gibi değil
ve şaraba başladım azar azar
rengini dudağın
kadehi elin sandım
her yudumu sen diye aldım
içtikçe kelleştirdi beni
bir türlü dikiş tutturamadım
en sonunda
şarabı da boşladım
en başa dönmek için
geriye sarmaya başladım
ancak
ne bir yer altı kahvesinde
ne de bir tren garında
tütün sarmışlığım olmamış hiç
aslına bakarsan
sigaraya hiç başlamadım
daha da başa sarınca
vurdu zaman
taa çocukluğumun kıyısına
yokluğun duruyor sırılsıklam
giyinmemiş günler altında
lambasında duruyor cin
dilekler ağaçların dalında
şimdi anladım ki
ben seni boşlayınca
insanlık boşlamış kendini
ve sonra insafsızca
taşlandı ve yakıldı Farkhunda
zihinlerin ortaçağında
güneşin peşine takılan
şiir ve şarap da boşlamış dünyayı
sen boşlanınca boşlanıyormuş dünya
yaşananlar kimin umurunda..
Silifke
07.10.2016