Boşboğaz Şiiri - Adem Uysal

Lafını balla kestim diyor,
Duy da inanma!
Baltayla kesiyor da,
Farkında değil.
Damdan düşer gibi,
Sohbetin ortasına,
Bağdaş kurup oturuyor.
Konuyu bilmeden,
İzin istemeden,
Laf olsun diye,
Başlıyor konuşmaya.
Maşallah dil pabuç,
Yorulmak bilmiyor,
Konuştukça konuşuyor.
Zırvalıyor, saçmalıyor.
Böylesine ne derler?
Tabi ki boşboğaz.
Kendi söyler, kendi dinler,
İstersen biraz yüz ver,
Hemen astarını ister.
Lafımı kesme sen arkadaş,
Bal ile de olsa kesme,
Sohbete limon sıkma.
Boşboğaza çıkar adın,
Ne huzurun kalır, ne tadın.