Boşanma Şiiri - Mesut Çiftci

İhmalkar ebeveyn, henüz doğmamış bebek,
Yalancı bahara kanmış dallar dolusu çiçek,
İntihara meyilli kelebekler,
Sevimsiz bir köpek.

Üstelik karanlık mı karanlık,
Silikleşmiş silüetler, kesilmiş sesler,
Kurt ulumaları, rüzgarın ağıdı.

Bin başlı ejderha,
Kırmızı gözlü bir yılan,
Her defasında yalan,
Ve her defasında yeniden dolan,
Sevmediklerinin köşesinden.

Zamana hapis olmuş hayaller,
Zamanından önce solmuş güller.
Ayyaş bir baba,
Kumarbaz bir anne,
Sessizliği bölen nara.
Kırılan kemik sesi,
Sarhoşun berbat nefesi.

Dağılan umutlar,
Duvara savrulan yumruklar,
Boşanma ilamları sayfa sayfa.

Eskimeye yüz tutmuş aşk mektupları,
Ölü doğan duygular.
Geç kalınmış,
Erken gidilmiş,
Zamanda yitirilmiş bir aşk hikayesi.

Üçüncü sayfada ölüler,
İlkinde sevilenler,
Ortada ilam olundu,
Son sayfadaki başsağlığı