Boşanıyoruz Şiiri - Hürrem Çetin

Yalnızlığı çoğaltıyoruz birbirimizde.
Tutsaklığımızın müsebbibi:
Beraberliği seçerken mutlu,
Artık bıkkın bedenlerimiz.
Kaçıp gitmek istiyoruz,
Olmuyor..
Kalıyoruz...
Alışkanlığın rahatlığı, terk edemediğimiz
Kalıyoruz, edilgenliğin boğan esrikliğince.

Yok, başka yolu yok! biten bitmiştir...
‘Nasıl sevdalıydık bir zaman biz’ deme!
İçimizden taşan sevdamız,
Arsız dilimizde çürüdü, yitti.
Benzetme hevesi ‘prototip sevgili’ kimliklere,
Sakınmayış çirkin yanlarımızdan birbirimizi,
Biten duyguların, karga sesli habercisiydi.

Kabulenmeliyiz artık
Bu yaşanan bir kabus,
Kendimizden vaz geçmek,
Ölürken ruhlarımız, ruhlara kefen biçmek.

Git artık şimdi, bu aşk bize yenildi,
Yaraladık, kanattık, lime lime eridi.

Soranlar olacaktır...
Soranlara bitti de, olmadı de
Bitti de!
Bitti de!
Bitti mi sahi...
Gidiyor musun şimdi, yani artık; sen, ben, biz
Kayıp yaşam, kimliksiz erişkinlik...

Her neyse...
Soranlar olacaktır...
Soranlara bitti de, olmadı de
Bitti de!
Bitti de!
Bitti de işte!
Şiddetli geçimsizlik, sosyal statü farkı
Ne bileyim ben ya da...
Aklına geleni söyle!

Ama, sen gidiyor musun şimdi?