Boşa inandım Şiiri - İsmail Koca

Bazen güldüm, bazen sel gibi ağladım
Hayatı yaşanır sanarken yanıldım
Dost diye yüzüme gülenlere inandım
Can dediklerimi kendim gibi sandım

Dünya dediğin yalancı bir cennetmiş
Gören gözler görmez, yürekler kararmış
Kara toprak senden başka mekân yokmuş
Yaşasam da şu bedenim ölüden betermiş

Gül bahçesine bezenen boş yürekler
Adam kılığına da girmiş gezerler
Yalandan başka da söz bilmez söylerler
Sizleri dost bilsem de bu yürek neyler

İsmail de mekân tutmaz şu âlemi
Kaleme almış gönlünden geçenleri
Söz söylesem de anlar mı beyinleri
Bir sözüm var meşgul etmesin gönülleri