Bosa gitti bu omur

bosa gitti bu omur seine nehri gibi
olu dolasip durdum bu kos koca sehri
ne aslim asaletim nede kimligim belli
ne yasadigim nede yasmadigim belli
sel gibi akip gelenler oldu
tum umutler yerinen bir oldu
donusumuz artik hayal oldu
kàr ne arar giden omurdendir

paris'te cafe de la paix'de
hep barisi bekledim bir gun gelecek diye
çorak topraklara tohum attim belki yeserecek diye
omur gitsede umudumu yitirmedim bir gun gelecek diye

paris.21.07.2004.