Kim demiş ki Allah aşkına,
Dünya güneş etrafında döner de döner...
Yukarıya dikip başını,
Boşa vakit geçireceğine
Eğilip bakabilseydi sol yanına,
Neler görürdü bir bilsen ah neler...
Suyun kaldırma kuvveti de neymiş?
Atıvermiş kendini hamamdan Arşimet.
Suyla oynayıp duracağına
Yüreğinde bir aşk taşısaydı,
Bir yüreğin neleri kaldırabildiğini
Buluverseydi ya bizahmet..!
Önce bulutları bekleyeceksin,
Sonra tokuşturacaksın kafa kafaya...
Tesadüf ya...bir yıldırım saldıracak
Gökyüzüne saldığın uçurtmana...
Sen, bir çift göze dalabilseydin derin
Görürdün; angarya, elektrik dediğin...
Ne denklemlere döktüm içimi...
Yok işte eşittirden sonrası.
Kaç adım kaldı ki menzile, şunun şurası...
Yoruldum...güz mevsiminde soluk soluğa...
Birazdan bir rüzgar eser
Bunca çaba, bunca emek boşa gider...
14/06/2007
Cafer YılmazKayıt Tarihi : 14.6.2007 00:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler selamlarımla
tebrikler
Son menzile varınca, sunulur hayat suyu demiş bir ozan.
bu söz hiç aklımdan çıkmaz.hayat herkes için upuzun bir yol,mutluluk ise hep mücadele ve insan yüreği taş kadar katı,pamuk kadar yumuşak.
kutlarım yine düşündürücü çok güzel bir şiir okudum gönlüne,kalemine sağlık.sevgiler.
TÜM YORUMLAR (5)