Boşa Geçen Ömür

Ömrümü harcayıp sona gelmişim
Pişmanlığa bile zaman kalmadı
Sanmayın dünya da her gün gülmüşüm
Gönlümden hüzünler eksik olmadı

Bir zalime kanıp gönlümü verdim
Sevildim sanırken ihanet gördüm
Kalbimi vuslatsız aşklarla yordum
Bu nasıl kaderdir aklım almadı

Yüreği çarmıha gerip dildiler
Başım dara düştü çabuk sildiler
Uzaktan bakanlar mesut bildiler
Mutluluk kapımı bir gün çalmadı

Hüzünler üstüme geldi dörtnala
Karalar mihmanım dönmedi ala
Hayat denen yolda girdik kol kola
Yapıştı yakama, bir an salmadı

Dur durak demeden, yağdırdı cefa
İçten bir oh çekip sürmedim sefa
Bitmedi çektiğim kalkmadı rafa
Aksilik peşimde, hiçte yılmadı

Direndim yaşamın hep yokuşuna
Umut teğet geçti çabam boşuna
Özverim gitmedi, Hakk’ın hoşuna
Huzur çeşmesinde tasım dolmadı