Boşa Dolandık Şiiri - Orhan Bircan

Düşen her yağmur damlası kadar yalnız
Damlaların biriktiği son kadar çoktuk aslında
Her birimiz yalnız doğup
Bir arada çoğaldık
Unuttuğumuz yalnızlığımız
Gördüğümüz çokluğumuzdu
Bir ilk baharda yaprak misali
Bir bir açtık
Hızlıca yeşillendik
Ve bir sonbaharda yavaş yavaş sarardık
Hızlıca döküldük.
Her defasında batırdığımız dünyada
Yitik bedenler olduğumuzu unuttuk.
Gören gözlerimizin arkasında
Gönül gözlerimizi yitirdik
Güneş ışığında kaybettik hakikat ışığımızı
Misafiri olduğumuz şu dünyada
Sükût eyledik
Viran olduk
Bir beyhude
Boşa dolandık