Boşa Be Gönül Şiiri - Ömür Tekin

Ben bir dostuma yaranamadım
Dost bağında da barınamadım
Kime ne ettimse hiç bilemedim
Senin bu halların neçe be gönül

Çalışır didinirim ben dostluk için
Yarayla bezenmiş hep içim dışım
Ayaz vurmuşda bitmiyor kışım
Senin bahar görmen heçe be gönül

Uğramaz yolları bir an olsun bana
Ben giderim onlara hep yana döne
Azrail başucumdan gitmiyor yine
Ölümden öteye yolun çıka be gönül

Bakarım aynaya eskimiş yüzüm
Ağlayı ağlayı az görür gözüm
Benim bu derdime varmıdır çözüm
Yine hançer döner içe be gönül

İyi günümde de dostlar çoğumuş
Devranim dönünce hepsi soğumuş
Gözyaşımdan başka dostum yoğumuş
Akıllar ermiyor böyle işe be gönül

Garip Ömür vefasızlardan yaralı
Allah etmez bizi onlardan aralı
Dost dediklerim beni vurdu vuralı
Dökülür al kanların boşa be gönül