Boş zarf Şiiri - Yusuf Yıldız 3

Sekizdi yaşım,şehirde ilk yılım
Okulun bahçesi mahşer yeri gibi
Fedarasyona bağlı engelli sanatçılar
Sahne gibi yükselti,
Üç badallı tahtadan takozlu
Çivileri eğik bazıları paslı
Üstünde dizili muşambadan
En fazla altı olurdu sandalye
Kapkara idi renkleri
Çarpıktı aleminyum ayakları
Birbirlerine tutunurdu sanatçılar
Bize bakıyor gibi söylenirdi şarkılar
Fısıltılar gelirdi kulaktan kulağa
Düşerdi içime ürperti
Bakamazdım toplandığımız yere
Heybetliydi öğretmenim
Arkasına sığınırdı bedenim
Sanki paçası benim
Sayardım ceketinin arkasındaki kareyi
Biter konser,sıvışırdım ilk sınıftan araya
Hep birinci sınıflarla girdim daima okula
Dağıtılırdı açık kahverengi
Giderdim anneme verirdim zarfı
Mektup değil biliyorum
Dayımın gönderdiğinin rengi farklı
Kızmasından anladım.
Zengin koysun içine parayı
Garibanada bir zarf lazım
Ne istiyorlar dedim anneme
Dedi para evlat
Para ile ilk tanışmam
Yoktu paramız sanırım
Korkudan bu gün kaç kare saydım
Kabardı içimde kuşku
Hiç unutmam dua ettim.
Küçükdüm ya duaydı sanırım
Allahım para koy zarfa
ilk duamdı bu benim.
Uyumuştum uyandım heyecanla uykudan
Açtım,gece içini usulca baktım
Boştu.
Biraz zaman geçsin,bir kez daha
Dalmışım uykuya
Uyanamadım galiba.