Boş Yıllar Şiiri - İbrahim Baykurt

Gözlerindeki yaşı akıtma benim için,
Değer mi be güzelim sen hayatını yaşa?
Melekler kadar güzel, sen ki daha çok gençsin
Benim önüm sonbahar, şurda ne kaldı kışa?

Pembe bahar çiçeği dayanır mı hiç güze?
Nasıl perişan olur kırağı düştüğünde
Solar gider yok olur derstir bu hepimize
Feryat bile edemez çabaları hep boşa.

Kırıverdi dalımı acı esen rüzgarlar
Yolun sonu göründü bitmemişken hesaplar
Gönül ne kadar arsız, daha neler arzular
Derdin biri bitmeden biri geliyor başa.

Bende sevdim bir zaman,bende çektim ıstırap
Dertler yağdı başıma umutlarım hep serap
Ulaşamadım yare, yollarımsa hep harap
Örnek alma sen beni değmez ayağın taşa.

Üzülme sen güzelim nelere katlanmadım,
Bir mevsimde hem yazı, hem de kışı yaşadım
Deryaya daldım amma inan ki ıslanmadım
Omuzum soğuk benim yine tutarlar taşa
Boşa geçti yıllarım şikayet etmem haşa.