Öfkenin!
Gözlerdeki anlamsızlığını,
Boş bakışlar anlatmaktadır.
Bitmeyen bir uğultu, kulakları,
Başka sesleri duydurmamacasına,
Tırmalamaktadır.
Ağzım kurumuş, dişlerimi gıcırdatırken,
Ellerim terlemektedir.
Birden bir şiir anımsarım.
Şair;
“Biliyorum, kolay değil yaşamak,
Gönül verip türkü söylemek yâr üstüne.”
Der.
Mıh gibi çakılmışım yere.
Aklım başımda. Öfkem zaten öfkemeydi.
Öfkelenmem de boş yere.
Sevmem de sevemememde boş yere.
Kayıt Tarihi : 13.10.2005 23:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)