Boş Verdim Şiiri - Hüdai Özkan

Yüklenin gelin ne var yoksa kalmamalı tek parça.
Parçalanmalı bir daha iyileşmeyecek bu yara.
Bu beden fuzuli yürek tek parça olmayınca.
Yalvartmayın toplayıp gelin yok artık dayanamayacağım.

Çektim elimi ayağımı dünya hayatından,bütün güzelliklerden.
Tadı kalmadı ne baharın,ne yaşanası sevdaların,öldü bu beden.
Salası bile okunmadan,kazılmadan mezarı,mezar taşım ben.
Leş kargaları uçuşmakta tepemde tek gıdası bu beden.

Artık beklentim yok hiç kimseden,yaşanacak ömürden.
Güzel kelimeler silinmiş dağarcığımdan,dar ağacında ben.
Sallansın bu beden dar ağacında,sızlasın yüreği ipini çeken.
Hayat mı? azap mı? Tadı var mı? Anlayamadım hala bunu ben.

Boş boş bakar olmuş ufuklara dalan gözlerim.
Yaşamasını bilen,merhametli olanlara sözlerim.
Bende her hangi birisi gibi mutlu yaşamayı diledim.
Hep boş ver dediler bende boş verdim ve ölümü diledim.