Boş Ver Yunus y/el Bildiğini Okusun

boş ver yunus y/el bildiğini okusun
serin bir delta sessizliğiyle yıka yüzünü
dilin saydam düzleminde yakılan bir ateşten
atlayıp, izlerine basa basa harflerin, bulmalısın özneyi.
görülebilir kılmalısın rengin kokusunu
kokunun rengini yaşama katmalısın...
samut figürlerde bir meyhane piri aşka gelmeli
meşkle soğutmalı eritilmiş cam damlası bir kalbi.
gece, oynayacağı oyunun provasını yapmaya dursun kuliste
yerküreyi ısıtan cümlenin farkına varmalısın
her sözcük bir lâl, istiflenmişken dilinin ucunda
tek heceli bir ağıttan, yaşamın nabzını tutmalısın.
•
boş ver yunus, gözlerinde seyriyen uzakları sen yine yakın bil
çiçeği burnunda bir kiraz dalından salıver içindeki yağmuru
'bir milim daha boy atsın' boynunu bükmüş çiçek
suyun tenine çizdiğin en güzel nakıştır ömür.
şelaleden yelin savurduğu serin serpintiler gibi
çıkmalısın önce saklandığın içinden
acının dili ortaksa eğer, yakmaksın zamanı
nerden gelip nereye gittiğini unutmak ateş.
boş ver yunus, y/el bildiğini yazsın
henüz varamadığın bir dizede uyuyor aşk
ve şiir
günün suskun yerinde 'kaşınan bir yaradır...'