boş ver paslanmışsa zincirlerin kilidi,
döndükçe adımı ansın anahtarlar.
bin defa çarmıha gerilsede bedenim
bedenimden ses çıkar, agzımdan asla.
yorulup, bir kenara atsalar,
ne buldu bunda deyip, o karagözün
isterimki sarsın elleriyle yaramı
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla