boş ver paslanmışsa zincirlerin kilidi,
döndükçe adımı ansın anahtarlar.
bin defa çarmıha gerilsede bedenim
bedenimden ses çıkar, agzımdan asla.
yorulup, bir kenara atsalar,
ne buldu bunda deyip, o karagözün
isterimki sarsın elleriyle yaramı
güller misali, koku yaysın ruhuma.
sen hiç beni yanlış tanıma,
dokunma yarama kabuk baglasın.
bir gece vakti,bir ıssız odada
b anam,birde karagözlüm aglasın.
Kayıt Tarihi : 12.1.2011 15:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!