Boş Ver Git. Şiiri - İsa Kahraman

Muhannet sunarsa, tenezzül etme.
Aç açık gez amma, AŞI boş ver git.
' ben olmasam açtın ' diyen patrona,
Başka kapıya bak, İŞİ boş ver git.

senden erken kalkıp sofra sermezse,
Bir su rica ettin, hemen vermezse,
Ev işi, el işi bilip görmezse,
Saymıyorsa seni, EŞİ boş ver git.

El açma nemerde, hoş bakma yâd'a,
Sadık dostu ara, fani dünyada,
Sevdiğin gelirse yalnız rüyada,
bel bağlama sakın, DÜŞÜ boş ver git.

Verdiğin sırrını ele satanı,
Asla gönül verme, çok iyi tanı,
Sunduğun çiçeği sana atanı,
Ağlarsa inanma, YAŞI boş ver git.

Her mevsim güzel de, hele ilkbahar,
Yaza bir sözüm yok, onda her şey var,
Yağmıyorsa şöyle lapa lapa kar,
Kupkuru ayazı, KIŞI boş ver git.

Dost için yanıp ta, tüterse insan,
Ne mutlu bir hizmet ederse insan,
Dünyadan ot gibi giderse insan,
Ayırma hayvandan, LEŞİ boş ver git.

Gül yolladım sana, gelir elimden,
Dikenine bakma, kokla gülümden,
Mansur ruhlu isen korkma ölümden,
Yaralamaz seni TAŞI boş ver git.

memnun etmek için çalarsın sazı,
Hiçe sayıp geldin, yokuşu düzü,
Yalvardın yakardın, gülmedi yüzü,
Kalkmıyorsa eğer, KAŞI boş ver git.

İsa Kahraman