Boş Ver Be Usta Şiiri - Abdullah Ramazan

İnsanlar sahtekar insanlar kötü
Ondan kırıldım ya boş ver be usta
Kime sığındıysam içmiş çiğ sütü
Ondan sıyrıldım ya boş ver be usta

Dostluk arkadaşlık hepsi sözdeymiş
İçine girdim ki yalan dizdeymiş
Hatasız kul olmaz hata bizdeymiş
Ondan duruldum ya boş ver be usta

Herkesi kendimden bir candır sandım
Sözlere inandım hayırla andım
Saf değilim amma dost diye kandım
Ondan darıldım ya boş ver be usta

Aslan gibi yiğit gencecik yaşta
Çalışmak istemez gözü maaşta
Dürüstler arkada şarlatan başta
Ondan sürüldüm ya boş ver be usta

Karanlığa düşman yanan ışıktır
İnsan kalbi kırmam yüzüm yumşaktır
Kime yardım etsem sanır uşaktır
Ondan gerildim ya boş ver be usta

Dünya malı boştur bakidir sanma
Yüzüne överlerse riyadır kanma
Yetim malı yersek bizi de anma
Ondan kurtuldum ya boş ver be usta

Attılar çukura bir tek başıma
Bakmadılar genç mi diye yaşıma
Yazdılar bir satır mezar taşıma
Ondan yoruldum ya boş ver be usta