Boş ver... Şiiri - Hatice Nayır

Gidiyorum ben, boş ver
Bırak sessizliğimizde boğulayım
Birazcık nefes olacaktık ya birbirimize,
Boş ver, hayat böyle zaten...
Ne aşklar ısıtır buz tutmuş ellerimizi,
Ne bir ses değer yüreklerimize...
Sadece bir hüzün havalanır göğümüzden,
Bir çift kumru düşüverir kırık kanatlarıyla üzerimize...
Yalnızlıklarımız boy verir ektiğimiz yerden...
Boş ver, ben alışığım zaten...
Altı yaşında babam terk etmişti ilk kez,
Üzerime tüm hayatı yığarak...
Gayrı hiçbir gidiş beni üzmez.