Dünyanın geldi gitti sini gel bu gün boş ver
Doluya kapılma, boşu da boş ver.
Bir son nefestir aslolan, gerisi yalan,
Bir son nefes kalsın, artanı boş ver.
Boş ver ey insan-ı kâmil, vallahi boş ver.
O da boştu, şu da boştu, bunu da boş ver.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta