Boş Tencere Şiiri - Kubilay Demirkaya

Ya sabır, ya sabır...!
Ben boş tencere...

Yoksula ekmek yerine taş yediren;
ülke hazinesini soyan,
yalan konuşan,
çıkarı uğruna
memleketi talan eden "şahsım" şahısa sesleniyorum.

Konuşma, sus!
Sen konuştukça biz batıyoruz.
Utanmadan müjde verirsin.
'Hayırlı olsun' der, hayırsız çıkar.
Yoksulun,garip gurabanın canına
Fedakar zammı....
Dua diye okutursun.
Yeni bir müjde verir gibi zam üstüne zam bindirirsin.
Bende boşu boşuna,
boş olarak ateş üstünde kavrulur dururum.
Senden bıktım, usandım.
'Yeni ekonomi modeli' diye tutturduğun akıllar
Bana nane, limon kabuğu doğrayamaz oldular.
Müjde dersin, sabır istersin
Bu ne cüret, bu ne aymazlık...
Verdiğin müjdelere yazık.
İnsanlara müjde yerine yediriyorsun boş tencerede
kaynamayan azık,
geçiriyorsun yontulmamış kazık.
Müjde dersin ya.!
Bu müjde...
'sofra tabağına sabır doğramakmış'
Ne sabır, ne sabır!
Sabırda kalmadı abır.
Beni de, seni de yer bu sabır.
Hükmedemediğin sabır..
İnsanı yemek yemeğe
küstürmeyi hedefler.
Anlıyorsun beni.
İstersin ki boş kaynayayım, ocak üstünde ateşsiz yanayım.
Kendinin gözü aç ya, yoksulunda aç kalmasını istersin.
Ben boş tencereyim, kabul etmem, sevmem boş kaynamayı...
Sevmem ben yoksulun aç kalmasını...
Ne koysalar seve seve pişirmek isterim
İsterim işte insan doyurmayı...
Dolanır durur dillerde sabır, ya sabır
Yangın mutfağa düşmüş.
Başına zamlar çökmüş.
BOŞ TENCERE bekler mi sabır?
Boş tencereyi ateş üstünde boş yakan bir kabarır,
bir kabarır...
Zihninde haberi olmadan aklı kararır.
Önceden huzur vardı, iyi kötü pişirilirdi bende leziz yemekler.
Şimdi her tarafım ibretlik.
Yoksulun cebi delik, cepkeni delik.
Üstü başı didik didik.
Sen şahsım, sen...
İsteme benden fedakarlık!
Sözlerin turfandalık,
Gözlerin de doymayan açlık!
Ne verdin bu ülkeye?
Koskoca baş belası yoksulluk...
Her kesimi ayrıştırdın, ortalığı karıştırdın.
İki kardeşi birbiriyle çatıştırdın.
Çaldın, çırptın doymadın.
Allem ettin kullem ettin, seçim kazandın.
Şimdi dur!
Yetti be, yetti.
Ben yoksulu doyurmak istiyorum.
Şu ülkenin durumu kat be kat kötü
Yoksul kalan halkın canına tak etti.
Hele önden sen git!
Önce vatana fedakarlığı sen yap!
Kahramanlığı kap!
Laf ebeliğine lüzum yok.
Boş tencereler kaynasın hele..
Bin vereceği yerde bu vatana
Canını dahi veren olur.
Anlıyor musun?
Boş tencereyim ben.
İyi bilirim ki, kaynamamı istemezsin.
Fedakarlık kim sen kim?
Fedakarlık yapmazsın.
Bu yüzden doymuyor karnın.
Aç gözlüsün.
Paragözlüsün.
Eğik bükük kindarsın.
Sen bu vatana hiç birşey bağışlamazsın.
Çünkü kin dolu için el vermez!
Yüzündeki tebessüm dahi seni sevmez.
Bende sevmiyorum seni

Bunu böyle bil.