Boş sokakları anıyorum!

Umuda açılan yollar
Mütemadiyen kapanıyordu
Şaşkınlık halimi kuşatıyor bir telaş başlıyordu

Etrafıma bakınınca
Gören gözlerime ilişen
Deva adına belirginleşen bir şey görünmüyordu

O an halime
Çaresizlik sökün ediyordu
Dilim düğümleniyor ve başım önüme eğiliyordu

İşitmek adına
Hissetmek kıvamında
Kalbi serzenişler bir yana, ruh bizar baştanbaşa

Gariplik geliyor aklıma
Yetim olmak böyleymiş diyorum
Taş yastık toprak yatak boş sokakları anıyorum

Nefesin muhabbetsiz kalışı
Ve nefsin nizamsızlığını algılıyorum
Niyazın fakirliğine yanıyor, iyiliğimi bulamıyorum

Vesileler hani nerede
Muhtaçlığa amade hasletler serde
Tedbirsiz akıl danelik keyfi terennümler her yerde

Annem olsa bile
Kendi başının çaresinde hazanda
Babam yorgunluğun solgunluğunda bizar halinde

Dost ve ahbaplar
Hamiyetsiz soluklar bakınca
Vefanın kalanıyla, gülün hasret kokusuyla hayrola

Lekelerim geliyor aklıma
Ruhum sancılarıyla nazar ediyor bana
Kalbim boşluğun kenarında sahibinden uzak olunca

Aklım var nede olsa
İradem yozluğa galebe çalınca
Dirayetim olmayınca, ayrık otları her yanımı sarınca

Nefsim başıma bela
Ezelde bir sözümü hatırlasam da
Çaresizlik sökün ediyor halime hicranla böyle bir anda