Şimdi bakıyorum şehre;
İnsanlar var,
Hayat var,
Ama sen yoksun…
Ben yok gibiyim…
İkimiz zaten hiç olmadık…
Sen gittin ya şehirden;
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Onun olmadığı yerde mana, tutku bile olamaz. Saygılar...
Eski bir şiir geldi aklıma zannedersem şöyleydi:
Sana nasıl anlatılır sensiz hayatın boşluğu
Bir zindanın ağır ağır çöker üstüme loşluğu
Hayat her mihnete bedel sen olduğun için güzel
Hayat,hayal,umut, emel,senden alıyor hoşluğu.
Kaleminizi kutluyorum.
Selamlar.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta