Boş Sayfayla Aşık Bi Şair

Bomboş bir sayfa dikilmiş karşıma; Yaşadığın bütün acıları özetle diyordu bana..elinle kalbin arasında ne kadar alışveriş olduysa...elinle onun elleri arasında kaç köprü kurduysan anlat...bütün cesur hamlelerini..bütün korkak kaçışlarını..hem, boş bir sayfayla senin aranda çekinebileceğin hiçkimse yok...hiçbir kural hiçbir yasa hiçbir öngörü seni yargılayamaz...üstelik ta başından başlamak zorunda değilsin..kalem en kolay nasıl emrine girer kalbin bilir misin? ..en acıtan yanından başlarsan dize getirirsin o vakit karşında gurur heykeli gibi duran beni...yoo sakın yanlızca boş bir sayfa olduğumu düşünme..ben yaşanan ve aslında söylenmeyen her insani halin bilgesiyim..hiçbir yarana yabancı kalmicak benim gibi bir dostu geri çevirebilir misin..bu denli yaralıyken..kırılmışken ve kendine inanacak hiçbir gerçek bulamayacak kadar zayıflamışken...seni susturmicam..ağla dilediğin kadar..insanlığın yazgısına en yakışır cümleler gözyaşı selinden sonra dökülür şairin dudaklarından..hani yağmur coşturur ya toprağı..onun tesiriyle yayar, bağrındaki aşk kokusunu etrafa..dedim ya ben bilirim de söyliyemem...güzelidir insan ağladıkça..hele dönüşü banaysa bu yağışın neler armağan etmem ki ağlayan aşığa..bahtsız olan yanı şu ki yazgımın: sabır tarihi muamma bir vuslat bana çünkü kimi gözyaşları vardır ki çookk uzun sürer..yoldaşı zamandır kurulur boş sayfayla aşık bi şair arasına.