Boş Sandalye Şiiri - Erbil Erden

Ben rakı masası istiyorum.
Bir de karşımda boş sandalye,
Sabaha kadar onunla konuşup,
ona anlatmak istiyorum.
Çünkü adamın birinin de dediği gibi;
“Bazılarımız şiirlere tutunuyor,
Bazılarımız şarkılara.
Bazılarımız dizilere tutunuyor,
Bazılarımız kitaplara.
Sanırım artık insan, tutanamıyor insana.”
Ben de tutunamıyorum insanlara.
Tutundukça ben kırılıyorum, ben ağlıyorum.
O yüzden ben artık boş bir sandalye ile yanlız oturmak istiyorum.
Erbil Erden