Boş Sandalye Şiiri - İsmail Akyüz

Eski bir sahilde denize karşıyız
güneş ağır ağır batıyor
renklendiriyor akşamı ufuktaki kızıllık
bizde ise bir alacakaranlık
dört kişilik bir masadayız
ben ve çocuklarımız
dördüncü sandalye yine boş
üçümüzde de aynı duygular
dile gelmemiş hiç söylenmemiş
söylenmeyen fakat bilinen
bazan dudaklardan çıkan
bir cümlede adın geçiyor
gayrıihtiyari gizli kalmış bir tabu gibi,
sözcükler sanki keskin bir bıçakla kesiliyor
yarım kalıyor adın
ama sorsalar üçümüze de
o sandalyede olmalıydın