Boş pabuçlar Şiiri - Çetin Örnek

saat vuruyor kuşluk sonrasını
gül-baharın dibinde sarmaşık dalları vardı aşkın
öz duyguların yavrusu öksüz
güvercin yuvası kurulmuş samansız çöpsüz
ve gitmişler
bıraktığı teleklerin akşam garibi izinde
ürkek kanat sesleri..

bir kaç sıra ay bıraktım huzur dökümlü ve sevinç'siz

sevdanın soğumuştu koynu,kasveti güneş örtünürken-
bir de kederi,ağlarken gördüm
küslüğünün mertebesi öğlene kızgın kaldırım taşlarıydı
bomboştu içi-dışı bedeniyle şehrin fiyakası
kördüğüme çözülmüştü her iki yakası

basılacak yer çekimi yoktu yasağa müsade isteyen güzergâhında
sıkıntılı bir şiirle avuntulu güfte ısmarlayan
baharlık
pabuçların içi de boştu...