Boş Ol Şiiri - Jale Keskin

Git/tim!
Bakiye bırakmadan
ümit ışığı sönen,
seven gönülden
bıraktım arifler gibi
yere eğen başımı
gözlerim kanasa da
ayrılığa
tepkisiz kaldım

gidiş dönmemeye..
yeminse yemin!
dillerimde pelesenk
sökmeye yürek ister

gam dı
her güne her güneşe
karaydı
aklamaktan yoruldum
şimdi nereye giderse ayakların
orda dur
sakın dönme!

yeşerirdim
seven gönlün ritminde
bazıları gibi
gelgeç gönüllerde
eğlenmek haya bize
sana da afili bir hava bıraktım
diyet niyetine!

sıra sende
mekanında
varlığınla
yaşadığınca yaşattıklarınca ol
mutlu olacağım
kaygı da etme!

karanlığından doğrulur gönlüm...
bana çözümsüzlükler sunamazsın
ve şimdi gitmelisin
ve şimdi erkekçe söz vermelisin…

ki
sussun
bunca sene
inandığımız
boşu boşuna
aşk adına
okunan gazel

sekizyediikibinnondört /İskenderun