Boş Oda Şiiri - Gözde Hatiboğlu

Başka bir üzüntü bu, kaynağı belki sadece benim içimde
Senin gidişine bağlı gözükse de
Ben tutmadım, sen dağıldın çünkü
Gitmek, bir tür terk edilmekse
Gitmen, kendi karanlığında kaybolmandır
Belki üzüntüm, dağılan kalbini toplayamamamdandır

Merhametim kendimi savunmamsa eğer
Dağılacak yerim kalmadığından
Gözyaşımı saklamadım, yine saklamam
Düşlerimdeki kaygılarla geçip gitti zaman
Gündelik hayatı zorlayan varlığın kadar
Yokluğunla da sınandım galiba
Kendimde yola çıkmıştım sana vardığımda
Şimdi, senden çıkıp kendime doğru gidiyorum

Bu bitiş sadece bir bitiş, sonrası yok
Sonrası, sadece kalp atışımı duyarım boşalmış odada
Oda, ne çok anı saklıyor duvarlarında
Her şeye rağmen ben mutluydum yanında
Dilerim sen de gülümsersin beni hatırladığında
Gittiğin odalar dilerim bıraktığın kadar kapsar

Öfken geçtiğinde, ki biliyorum geçecek
Elinde kaybettiğin zaman ve kalbimin hatta kalbinin kırık dökük parçaları kalacak
Ne güzel bir geçmişi ve aşkla yaratılacak bir geleceği yok ettiğini fark ettiğinde
Belki bizi yeniden aramak için yollara düşersin
Ama önce vicdanına sor, ben nerede yanlış yaptım diye
Vicdanın ses verirse öfkene sor, bizi nasıl kurban etti diye

Konuşacak uzun cümlelerimiz kalmadı artık
Vakti gelir, birlikte son kez bakarız boşalttığın odaya
Gözümüzün önünden film şeridi gibi geçer belki zaman
Belki biraz da dolar gözlerimiz, sızlar içimiz
Bir sen, bir ben, bir oda
Elveda der, kapıyı arkadan kilitleriz

Yine de bir dipnotum var sana:
Bunca yıl beni hiç tanımamış olman çok üzdüyse de bil istedim;
Küçük bir özür yeterdi gönlümü almaya

3.Mart.2017