Boş kafes ve Kurumuş Sakarya
Bir dostu daha yitirdim
Koca bir Sakarya kurumuş gibi...
Türk tarihinin yükü ondaydı
Irak bana ırak demedi ırak için ağladı
Bosna-hersek için ağladı
Tunadan ilk geçen akıncıya layık torun o
Şikayetçi en çok da yerli zalimlerden
Cesedi bile dertli bak...
Konuşan dili susmuş diye ağladım
Karşımda
Boş kafes
Ağladım
O hep süründü onun da gönlü bir sakarya kadar derindi
Dilinde hep gül şarkılar vardı
Gelmedi bahar ve ayağa kalkma zamanı
Hasretle yandı koca bir ömür
Kayıt Tarihi : 15.11.2014 18:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler şiire..
TÜM YORUMLAR (1)