Boş İşler Enstitüsü Şiiri - Demir Zengin

bir defasında aşık olmuştum
bir kaç kez aşık oldum aslında ben
sigarayı bırakır gibi bıraktım sevmeyi,
zor oldu...

üzüntünün rengini diplerinden kopan saçlarıma sormak gerek
boş işler enstitüsüne ne zaman katıldım bilmiyorum
mayıs ayında beyaz bir sayfa açarım kendime her yıl
baharın feminen çiçekleri açsın hele bir gör

hayatımızı iyi günlere sürenleri daim et Allahım
inat iradenin eşeğidir der büyük adamlar
güzel şeyleri düşle ki seni bulsun hayaller
boş işler enstitüsü milâttan önce kuruldu
kin;kibir,kim ne der hastalığından türedi

gereken ne ise yapılır
bir çok felakete panzehir buldu insanoğlu
tarihin boş işleriyle meşgul her insan biraz buraya kayıtlı
rüzgarın eşiğine takıldı yaprak

ne sen bil ne ben söyleyeyim
eski bir hikayeyi hatırlatır bize şarkılar
güneşsiz doğan bir sabahı düşleyince
ne sen bil ne ben söyleyeyim
boş işler enstitüsü ucuz insanlar rıhtımıdır
gurur;onur,şahsiyetin anlamı olmaz

sönük sönük dalga dalga dalar gözler maziye
yazın arkası kışa çıkar buram buram
soğur bir kent,şiirler gece konduya çıkar
küskünlük gibi bir şey belirir aramızda

büyük bir çıkmaza düşeriz
dumana bulanmış dünya
odasız evsiz kalır bu enstitü
gören gözlerimiz görmez olur

ne kadar tutunduysak hayata
o kadar boşluğa düştük
boş işler enstitüsü bir ikilem oldu yanılttı bizi...
Ne sen bil ne ben söyleyeyim