Gecenin bir yarısında bir adam dolaşıyordu.Yalınız.
Yağan karların altındaki sokaklarda.
Kardan adama dönmüştü.Yakası kalkık paltosunun içinde.
Kar mı hayallerini,hayelleri mi karı örtüyordu.
Çıkamıyordu işin içinden.
Birden aklından geçirdi,'Ankara'ya öyla yakışıyordu ki kar'şiirinin dizelerini.
Sanki bugün için yazılmıştı bu şiir.
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
