Boş Hayellerin adamıyım ben

Gecenin bir yarısında bir adam dolaşıyordu.Yalınız.
Yağan karların altındaki sokaklarda.
Kardan adama dönmüştü.Yakası kalkık paltosunun içinde.
Kar mı hayallerini,hayelleri mi karı örtüyordu.
Çıkamıyordu işin içinden.
Birden aklından geçirdi,'Ankara'ya öyla yakışıyordu ki kar'şiirinin dizelerini.
Sanki bugün için yazılmıştı bu şiir.
Yürüdü saatlerce ayak kalıbının çıkarttığı izlerle.
Oysa ne hayelleri vardı.
Bunca boşa geçmiş yılların acısını çıkaracaktı bir çırpıda.
Olmadı.....olamadı.
Cem Karaca'nın şarkısındaki tamirci çırağına dönmüştü.
Artık gerçeklerle yüzyüze gelip,
Giyinmeliydi tulumlarını.
Sırtına vuracak ustası yoktu ama yanında
Bunda yılda edindiği tecrübeleri ustası sayılırdı onun.
Ustasının da yapacağı aynısı değil miydi?
Birden aklından geçirdi.
Sokakta düşünerek donmuş bir aşk heykeli olmayı.
Kışın sonunda gelecek yazı anımsadı.
Eriterek buzlarını serecekti bu aşk heykelini yerlere.
Sevdiği kadın tarafından yine eleştirilecekti.Adı gibi biliyordu.
Hayatın pozitif yönlerini görememekteki bu ısrarı nedeniyle.
Olsun.Onun tarafından eleştirilmek te güzeldi.
İstediğin kadar bu hayatın pozitif yanlarını görsen de
Hayatta negatiflik ve pozitiflik hep içiçedir.
İkisi birbirini tamamlar.
Tıpkı sen ve ben gibi.
Biri olmadan diğerinin bir anlamı olamaz.
Kulaklarında çınladı saatlerce sevdiği kadının kahkahaları
Serap görmeye başladı bir an.
Yüzünü gözünü kapatmış karların altında.
Pembe panjurlu evinin camında kendisini bekleyen kadınını gördüğünü zannetti.
Bir korna sesi lie irkilip kendine geldiğinde
Bu memlekette buzdan bir aşk heykeli de olmak zor diye düşündü.
Yürüdü....yürüdü....kar da yeni ayak izlerini bırakarak.
Hayelleri mi karı örtüyordu? karlar mı hayellerini?
Karışmıştı kavramlar birbirine yine.
Şarkıdaki gibi 'unutmak için geçenleri'
giyinmek için aradı tulumlarını.
O bir aşk işçisiydi.İşçi kalmaya da mahkumdu.
Arada sırada kendini kaptırıverdiği şu hayelleri de olmasa.
Ama,
Yaşamı o hayellerinin içindeydi.
Yeni hayalleriyle dönerken evine
Gülümsedi birden.
Hayatın kendisinden ne istediğini anlayamadan.
Yürüdü karla kaplı yollarda.
Gerçekten de Ankara'ya öyle yakışıyorduki kar.