Boş Hayat Şiiri - Ethem Turan

Titreyen eller öptüm
Kırışıklar içinde yüzlere yüz vurdum
Hayatlar dinledim hayat içinde
Düşüncelere gark oldum
Coştum yüreğimin çırpınışını duydum
Göçtüm, kahrolup olduğum yerde vuruldum
Gözlerimin önünden
Film şeridi gibi geçip gitti bir ömür
Titreyen dudakların tebessümündeki mutluluğu
Çukurunda kaybolmuş gözlerdeki ışıltıyı
Duraksamalardaki acıyı gördüm
Yediği kurşunun izi yüzü gibi buruşmuştu
Hücredeki şişin izi de öyle
Acısı yaşanmamış gibi konuşmadı
Bahis konusu da olmadı hiç
Göğsünün kabarıp inmesindeki acıyı
Hala verdiği ızdırabı
Anlamamak elde değildi
Özlemini anlatırken
Yaşayamayışının yanında hiçbir şey ezmemişti
Bu bitmiş vücudu
Kahretmemişti hiçbir şey
Zoraki araladığı gözleriyle güneşe bakakaldı
Güneşimdi hücremde
Işığımdı
Tanrı beni onun için yaratmıştı
Olmadı şans tutmadı
Ben bittim
Gidişim yakındır
Kanun denilen üç beş kişinin yazdığıyla
Bilmediğim dünyalara sokuldum
Çekmediğim tetiği çekmiş sayıldım
Bir baharım vardı hapiste soldurdum
Çıktığımda bu kez ben vuruldum
İtilip kakıldım
Bir güneşim vardı onu da yitirdim
Niçin yaşayacağımı bilemedim
Her gece öldüm sabah dirildim
Gördüğün gibi bir ömrü bitirdim
Hiç evlenmedim
Ondan başkasını düşleyemedim
O nu kendime yar da edemedim
Mal mülkte almadım
Şimdi kendime soruyorum
Ben niye yaşadım