Boş Hayat Şiiri - Erdem Sönmez

Üzüldüm geçen her zamana.
Hep boşa yaşamışım yıllarca
Senin yaptığın her oyuna,
Her söze kanmisim hayat.
Olmaz artık bedenim iflah.
Görmedim dünya gözüyle bir refah.
Büyük küçük her günah,
Birer pişmanlık oldu artık bu zamanda.
Bir rüyaydı sadece bitti.
Bütün gençliğim hep boş geçti.
Kalbim yanlış yolları seçti.
Zaman aktı su misali.
Bardağın dolma vakti geldi.
Kader mi desem ? Baht mı ?
Kölelik mi yoksa taht mı?
Bilinmezsin sen hayat.
Niceleri geldi geçti bu diyardan
Gönlüm geçmedi tek bir yardan.
Bütün çektiğim acılardan,
Haberdar mısın sen hayat ?
Hangimiz sevmedik bu alemde.
Hüzün çökmedi mi gecelere?
Sevsen de zor sevmesen de.
Sol yanımdan vurdun beni hayat.
Uyan artık ey gözlerim.
Belki bunlar benim son sözlerim.
Sen de uyan derin uykudan.
Vazgeç kırılmaz inadından.
Uyuyabiliyorsan kıymetini bil gecelerin.
İşte ben uyuyamıyorum vicdan azabından
Korkuyorum Allah'ın gazabından.
Tövbe et sende en azından.
Yoksa yenik düşersin sende hayata.