Boş Hayaller Şiiri - Faruk Emre Yıldıran

Yıllarca hayal kurdum benim seveceğim biri nasıl olur diye,
Hayal ettim onunla Ortaköy’de geçireceğimiz anları.
Ortaköy’de hayaldi benim için.Gerçekleşmeyecek bir rüyaydı.
Asla biriyle dolaşmadım dolaylarında oranın
Yalnız başıma ezberledim yolları,yalnız eskittim kaldırımları
Oturmadım birileriyle sahildeki banklara
Onları,kurduğum hayali gerçekleştirenlerle paylaştım.
Hissedemedim,başını omzuma dayayınca duyacağım hissi
Martılara atamadık simit,toplayamadık onları etrafımızda
Zaten üç dostum vardı oralarda,Onlarda gitti.
Teki Rıfat Amcaydı.Caminin yanında simit satardı.
Dün gittiğimde yoktu.Sordum soruşturdum öldü dediler.
Zaten çok yaşlıydı.Yüz hatları da bunu belli eder nitelikteydi.
Diğeri de boyacı Hasandı.9 yaşında bir çocuk.
Onu da geçen hafta zabıtalar kovalıyordu.
Kaçarken gözlerime bakıp hüzünlü bir hoşçakal demişti.
Bir daha buralara uğrayacağını da sanmıyorum
Kalan tek dostumda oturduğum banktı.
Onu da şu an belediye görevlileri yenisiyle değiştiriyor.
Haklılar.Eskitmiştim tahta yüzeyini akan göz yaşlarımla.
O da gidiyor benim bilmediğim bir yerlere
Düşündüm durdum, mantıklı veya mantıksız her şekilde.
Karar verdim artık herkes gitti.
Benimde gitme vaktim geldi dönmemecesine.

(Dünyanın hatırlamadığım bir köşesinde)