Boş Hayal Sahneleri Şiiri - Demet Tarakçı

Karanlık bir yolda yeni hayatım için yürüyorum.
Her adımda bir hatıramı yani kolumu bacağımı bırakıyorum
Umuda doğru adım adım ilerliyorum.
Önce anılarımı hatırlayıp aynı heyecanı yaşıyorum
Sonra bir bir toprağa gömüp arkalarından yas tutuyorum
Ardından kalbim beynim ve gururum tekrar savaşıyor.
Biri dön biri git biri de öylecekal diyor.
Verdiğin acıyla sancılanan kalbim dön belki değişir diyor.
Yaşattığın sıkıntılarla boğuşan beynim:
Olduğun yerde kal ve uzan sonsuz karanlığa diyor.
Vazgeçemediğim gururumsa en doğrusunu söylüyor
O ne dönmeyi ne de öylece kalmayı hakediyor
Zaten haketse fedakarlığını durmaz koşar arkandan durdurur seni diyor.
Gururumu dinliyorum
Sadece, koşmuyor adeta bir bebek gibi beni durdursun diye emekliyorum
Ne ufukta yeni bir hayatın ışığı
Ne de geride yarin durdurmak için seslendiği
Hiçbirini ama hiçbirini ne duyuyor ne de görüyorum
Anladığım kadarıyla hala boş bir hayalin sahnelerinde yapayalnız oynuyorum…