Boş Hamak Şiiri - Mecit Aktürk

Kanan kansın yelkovanın nazına
Ölüm gerçek ömür bir an vesselam
Ecel kuşu taş koyunca hızına
Nice hanlar kalır viran vesselam

Pek acayip can yakıyor bu devir
Zâr dili lâl, lisan-ı hâl müzevir
Avuçlara konan ya gam ya zehir
Ne kar dindi ne de boran vesselam

Hiç bu kadar zor değildi yaşamak
Derdest oldu zevk ü sefa; boş hamak
Mahzun kalbe son umudu boşamak
Mübah ise, uygun zaman vesselam

Ye’se düşmek zûl dese de dört Kitap
Karanlıkta kayboluyor her hitap
Düşler kırık, gönül buruk ve bitap
Pus içinde kalmış liman vesselam

Canlar haza hasret kaldı bu yaz da
Âh çektikçe kan donuyor ayazda
İhlas eksik Hakk’tan hadsiz niyazda
Her bir talep bir hezeyan vesselam

Tan umarken seher vakti sabahtan
Güneş dahi dönmem diyor semahtan
Gün batarken arta kalan her âhtan
"Biraz külle biraz duman" vesselam

Aş aranmaz uygun tohum ekmeden
Gelen yolcu! Giden var mı çekmeden?
Ol Hünkâr’ın önünde diz çökmeden
Bulunmuyor derde derman vesselam

Ehli bilir aşk nedir ne tevekkül
Ne anlatır aşk odunda donan kül...
Ne gam kalır sır küpünde ne müşkül
Misl-i miskal varsa îman vesselam.