Boş ev Şiiri - Atilla Güler

yılların yılmadığı savaşların içinde
çürüyor bedenlerimiz
geceyi yırtan korna sesi gibi
içimizde haykıramadığımız sessizliklerimiz

ve her isyanda yapışıyor boğazımıza korkularımız

şimdi aşk
bir deklanşörün arkasında kalmış
bulanık bir geçmiş

ve tenimizde yanmayan sinsi sevişmelerimiz
ve eve çöken sahipsizlik sessiz

kadın bakıyor adama içinde boş bir duyumsayış ve sessiz. adam bakıyor kadına söyleyemediklerinin pençesinde ve nedensiz.
adam kaçırıyor gözlerini kadından ısırıp dilini. ardından kadın açıyor ağzını bir şey söylemek için. ama dil sessiz. ve fakat aynı anda dökülüyor kelimeler içindeki keder belirsiz.

aynı yatağın
ayrı bedenleriyiz ikimiz
ne çok şeyi gömdüğümüz
bir mezarlık şimdi içimiz

biz nerdeyiz?
neden yabancı şimdi bu ev
ve yüreklerimiz
ve biz…

atilla güler