Boş Eller Şiiri - Ceyda Doğan Hayat

Ne çok girmek isteyen oldu kalbime
Pervane oldular çevremde
Koyamadılar yere göğe
Bunların ne önemi var ki,
Hiç biri barınamazdı gönlümde
Kendimi göremedim o yüzlerde
Yalnızlık yaradan dan bana hediye.

Arzu dolu gözlerle bakanlar
Dokunmadan soyanlar
Nasıl bir kalp taşırlar?
Bu acı dolu karanlık yüzde
Nasıl bir güzellik bulurlar
Yoksa hissiz mi nefes alırlar
Görmek istediklerini görür
Böyle bencil mi yaşarlar?

İltifat etmek için yarışanlar
Gözümü boyamaya çalışanlar
Yanımda yer almak için
Her türlü oyunu oynayanlar,
Ne kazandılar?
Beni kolay sanmışlar
Bunu anlamayan hilekarlar
Kaybetmeye hep mahkumlar.

Sadece bir et parçası değil mi?
Gözlerini böyle boyayan
İçlerinde yoktur kimse,,
Her tavrıma, düşünceme âşık olan
Gözlerimin güzelliğine değil
Bakışımdaki manaya vurulan
Ne sevmeyi bilen var nede değer vermeyi
Taşlayıp dururlar boş yere
Bilmezler yere düşmez bu meyve
Bakıp kalacaklar öylece
Belki de dalında çürüyecek,
Alaylı alaylı gülecek boş ellerinize.