Boş Dünya Şiiri - Yıldıray Semiz

Dünya yere düşmüştü
Bir karınca gördü o’nu.
‘Ne güzel şey’ dedi.
Aldı yuvasına götürdü.
Baktı ki tatsız-tuzsuz bir şeydi
Bıraktı aldığı yere.
Dünya yere düşmüştü
Bir horoz gördü O’nu
‘Kıt kıt’ tavuklarını çağırdı.
Beğenmedi tavuklar bile.
Kendisi oynadı, oyalandı biraz.
Gördü ki zevksiz, geçici bir şey,
Fırlatıp attı O’nu yere.
Ve dünya yere düşmüştü yine.
Bu sefer İNSAN buldu O’nu.
‘Ne güzel şey’ dedi.
Bir süre oynadı-oyalandı.
Gördü ki cefası sefasından çoktu.
Ama yine de memnundu.
Gün geldi, bıraktı O’nu yere,
terk edip gitti, kendi de KARA YER’e.