Boş Deyip Geçme Şiiri - Recep Marangoz

Yaradan Mevla’ya kara yüzlerim
Benim ibadetim var deyip geçme.
Karanlıklar çöker görmez gözlerim
Allah’ın nuruna fer deyip geçme.

Yağan karı lapa lapa savuran
Denizleri birbirinden ayıran
Ebrehe’nin ordusunu deviren
Ebabil kuşuna kuş deyip geçme.

Musa peygamberi Tûr’da dolaşır
Bin bir kelam ile Hak’ka ulaşır
Kireç ocağında inler ağlaşır
Cansız sandığına taş deyip geçme.

Bir gün gelir çevre yanın sarılır
Yıldızlar dökülür gökler yarılır
Cennet Cehennem’i burada kurulur
Bu dünya fanidir boş deyip geçme.

Onun varlığına etme gümanı
İsyan etmedikçe almaz imanı
Dağların üstüne çöker dumanı
Onun gam haline sis deyip geçme.

Mustafa’nın teri; yeşilin gülü
Mübarektir sakalının her teli
Çok severdi mazlumları sefili
Bir kelam eylerse sus deyip geçme.

Evveli ahiri Allah’a yolum
Ne vaki eylerse öyledir sonum
Belki de eli boş edna bir kulum
Aciz Sebilî’yi hor görüp geçme.